พระคุณแม่ มากล้น พ้นพรรณา
ให้ชีวา ลูกเกิด งามเฉิดฉาย
ตั้งแต่เล็ก เติบใหญ่ รักไม่คลาย
จนวางวาย พันผูก ด้วยลูกตน

แม่กล่อมเกลา เยาว์วัย ไร้พักผ่อน
ถึงเหนื่อยอ่อน มิเคยเคียด เกลียดสักหน
ป้อนนมน้ำ ข้าวปลา เจ้าหน้ามล
แม้นทุกข์ทน ก็มิท้อ หรือ รอ รา

แม่ทำงาน เก็บทรัพย์ ไว้ขับสู้
เพียงลูกมี ความรู้ เพราะศึกษา
แม่ยอมอด เพื่อลูกอิ่ม ลิ้มข้าวปลา
เพียงลูกยา พ้นทุกข์ แม่สุขใจ

มีหรือเปล่า? ลูกเอ๋ย เคยตรองตรึก
และสำนึก คุณแม่ แม้นิดไหม?
ช่วยตอบหน่อย อยากฟัง ว่ายังไง
จะมีใคร ที่มอบ ตอบแทนคุณ

ขอเพียงแค่ โอบกอด และพรอดพร่ำ
วจีฉ่ำ หวานนัก คำรักหนุน
อย่าตวาด กราดเกรี้ยว เที่ยวเป็นทุน
ยามหมดบุญ สิ้นแม่ คงแย่เลย

กอดหอมแม่ แน่นอน ตอนยังอยู่
และอุ้มชู เต็มกำลัง ดังเฉลย
ยามท่านจาก พรากเรา เศร้าอกเอย
แม้จะเอ่ย คำรัก มิจักยิน

ยามลูกเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวพิษไข้
รู้หรือไม่ แม่มุ่งมาด คาดถวิล
หวังลูกหาย คลายทุกข์ สุขอาจินต์
น้ำตาริน ด้วยหวง ห่วงอาทร

คราวแม่เจ็บ ป่วยไข้ นั้นไร้ลูก
ที่เคยผูก พันด้วย ช่วยไถ่ถอน
เหมือนดังแม่ เคยทำ จำสังวร
ใช่ผมสอน หรอกหนา อย่าว่ากัน

ประพันธ์โดย เบรฟฮาร์ท